پرخاشگری پدیده جدید نیست، اما توجه به آن به عنوان مسأله ای اجتماعی جدید است. درکشورهای غربی از حدود سی سال پیش در ایران از چند سال پیش نگاه افراد متخصص به این پدیده جلب شده است.

درحال حاضر در ایران بسیاری از مسایل وآسیب های اجتماعی در رابطه با خانواده وجود دارد، می توان از مشکل دختران فراری افزایش طلاق و پرخاشگری نام برد، به احتمال زیاد شرایط زندگی مشکلاتی برای اعضای خانواده پیش می آورند،برای حل مشکلات خانوادگی تنها نمی توان به پند و نصیحت اکتفا کرد بلکه بایستی راه حل های مفیدی انتخاب گردد.

اگر ساختار جامعه براساس روابط ظلم و نابرابری مشکل گرفته باشد خانواده از این روابط متأثر خواهد شد هرچه قدر نابرابری و اقتدار در رأس روابط جامعه وجود داشته باشد مشکلات و مسایلی که در خانواده پیش می آید زیادتر خواهد شد.

نتیجه پرخاشگری نه فقط باعث ایجاد مشکلات فردی بلکه باعث مسکلات اجتماعی و تشدید روابط اقتداری در جامعه خواهد شد که بار دیگر در خانواده ها انعکاس خواهد یافت.

خشونت مقوله ای است که رفتار خصوصی اعضای خانواده با یکدیگر،عواقب سنگینی برای جامعه در بر دارد.البته هنوز اهمیت آن بسیاری از کشورها مشخص نشده است. اما باید دقت کرد که برای داشتن جامعه ای متعادل و سالم تر نمی توان بر خشونت خانوادگی چشم بست.همان گونه که امروزه دولت در بسیاری از کارهای مردم دخالت می کند از قبیل دخالت در امر فرزند پروری بایستی در امر خشونت  خانوادگی نظارت داشته باشد دولت بایستی برای حفظ کیان خانواده سازمان حمایتی به وجود آورد.

پرخاشگری در ابعاد متفاوتی بر فرد و جامعه تأثیر می گذارد در مجموع باید گفت که هر سال عده زیادی از کودکان وزنان به علت جراحت و صدمات سنگین که به آنها وارد می شود در بیمارستان بستری می شوند.

از منظر دانشمندان کودکانی که در خانواده های تحت خشونت بزرگ می شوند در بزرگسالی دچار اختلالاتی از قبیل اختلال تکلمی و لکنت زبان می شوند ودر روابط با دیگران دچار شکست می شوندو کارآیی پایینی از خود نشان می دهند. (اعزازی، شهلا،1380 )